„Masakra na stadionie” – Victor Jara i Netflix [DOKUMENT]

W zeszłą niedzielę obejrzałam nowy dokument, który właśnie wskoczył na platformę Netflix. „Masacre en el estadio” (Masakra na stadionie) opowiada historię chilijskiego muzyka, Victora Jary, który zaraz po zamachu stanu w 1973 r. został aresztowany, torturowany i brutalnie zamordowany przez… No właśnie, przez „juntę wojskową Pinocheta”, ale mija 45 lat jak wdowa po muzyku, Joan Jara, walczy o wskazanie konkretnych osób, które pociągnęły za spust (44 razy), ukaranie zabójców i przerwanie zmowy milczenia chilijskich oficerów.

O tej walce, skomplikowanym procesie dociekania prawdy i zeszłorocznej rozprawie w USA, obejrzycie w tym zgrabnie skrojonym dokumencie. Zrozumiecie też, jeśli jeszcze nie znacie tej postaci, dlaczego Victor stał się symbolem uciśnienia i męczeństwa tych burzliwych czasów w Chile. Polecam. Dobrze sfilmowane, wywarzone, pozostawiające miejsce na opinie i „werdykt” samemu widzowi. Zwróćcie też uwagę na pięknie wkomponowaną muzykę w tle przez cały czas trwania dokumentu.

Choć dokument dotyczy Chile, doskonale wpasowuje się w temat „do czego może doprowadzić nienawiść i polityka podziału własnych obywateli”. Piszę te słowa w dzień, gdy dowiedzieliśmy się o śmierci Pawła Adamowicza, burmistrza Gdańska, zabitego podczas finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. To przede wszystkim tragedia dla ofiary i jego rodziny, ale również tragedia dla Polski. Symbol tego, jak skręcamy, jako naród, w stronę podziałów, nietolerancji, manipulacji i nienawiści. Szokujące są dla mnie niektóre komentarze w sieci. Na oczach tysięcy osób zamordowano człowieka, ojca, męża, brata, syna. Tymczasem niektórzy piszą, że należało mu się, bo myślał „inaczej niż ja”.  Jestem wstrząśnięta.

Mój świat jest pełen różnorodności, ludzi o odmiennych korzeniach, poglądach, opiniach i zwyczajach. Ciekawi mnie to, prowadzi do refleksji, dyskusji, często czegoś uczy. Dlatego z takim smutkiem patrzę dziś na moją ojczyznę. 

TRAILER:

LINK: https://bit.ly/2TWBzEf